Θα ήθελα να θέσω ορισμένα ζητήματα πείρας από την παρέμβασή μας στους χώρους της μόρφωσης κυρίως ως χώρο δράσης της νεολαίας.

Εγιναν προσπάθειες για την παρέμβαση μέσα στο μάθημα, τη σχολική αίθουσα, οι οποίες είναι αναντίστοιχες με τις ανάγκες. Κυρίως έχουν κεντρικό χαρακτήρα και ξεδιπλώνονται στη βάση ιστορικών επετείων. Ωστόσο, υπάρχει καθυστέρηση στο να εκφράζεται αυτή η προσπάθεια στο επίπεδο της τάξης, να παίξει το ρόλο του ως κομμουνιστής εκπαιδευτικός μέσα σε αυτή. Υπάρχουν επίσης δυσκολίες στο να κατανοείται από τις κομματικές δυνάμεις στο χώρο των εκπαιδευτικών η ευθύνη για τους μαθητές, ότι αυτό είναι βασικό καθήκον και όχι δευτερεύον.

Η συμφωνία με τη στρατηγική μας, με το πρόγραμμα και τις θέσεις απαιτείται να έχει βάθος, πρωτοβουλία επεξεργασίας στο χώρο λαμβάνοντας υπόψη ότι στο χώρο αυτό πέρα από τη συνδικαλιστική δουλειά, το Κόμμα αναδεικνύει ως σοβαρό μέτωπο το πώς θα διαμορφώνεται, θα ισχυροποιείται και θα διευρύνεται ένας πυρήνας εκπαιδευτικών που θα απευθύνονται με όρους επιστημονικής και ιδεολογικής υπεροχής στη νέα γενιά, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα κάθε ηλικίας.

Θα φέρω το εξής παράδειγμα: στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ σε εκπαιδευτικούς σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ συσπειρώνει κοντά 1.300 εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς απευθύνονται καθημερινά σε πάνω από 50.000 μαθητές.

Τι έχουμε κατακτήσει έως τώρα.

Οι πρωτοβουλίες -που σηκώνονται κυρίως από τα πάνω- έχουν επετειακό χαρακτήρα. Σε αυτή τη φάση είναι αναγκαίες αλλά χρειάζεται να επικεντρώνουν στην προετοιμασία για το μάθημα αυτό καθαυτό.

Για τη δουλειά μας στους μαθητές. Εχει απασχολήσει το Κόμμα, υπάρχει απόφαση του ΚΣ. Παίρνονται μέτρα και πρωτοβουλίες στο ενισχυθεί η κομματική βοήθεια. Σε ποια επιπλέον ζητήματα χρειάζεται να επικεντρωθεί η κομματική συμβολή. Να μελετηθεί επιστημονικά η πορεία διαμόρφωσης της μαθητικής νεανικής συνείδησης, στο έδαφος της κρίσης, η επίδραση των αναδιαρθρώσεων, οι σχετικά πιο αυτοτελής φορείς επίδρασης στην νεανική μαθητική συνείδηση (μουσική, σινεμά, αθλητισμός, κτλ), να δούμε το ζήτημα της μελέτης, της ποιότητας του ελεύθερου χρόνου. Τα παραπάνω δεν αποτελούν ακαδημαϊκές αναζητήσεις. Είναι προϋπόθεση προκειμένου η παρέμβαση μας να βαθαίνει, να έχει την ικανότητα κατάλληλης επιλογής συνθημάτων, μορφών. Χρειάζεται να μελετηθεί και η εμπειρία της δεκαετίας του '90 σύντροφοι, η οποία χωρίς απολυτοποιήσεις και μηχανιστικές μεταφορές, δίνει παραδείγματα για το πώς μπορείς να δουλεύεις στα πλαίσια αρνητικών συσχετισμών. Θέτω έναν προβληματισμό: νομίζω ότι πρέπει να επανεξετάσουμε εκδόσεις όπως κομμουνιστικές αξίες και σοσιαλισμός ή κομμουνισμός νιότη του κόσμου. Δεν πρέπει να μας φοβίζει στο όνομα της αποφυγής της σχηματοποίησης να μην επιμένουμε σε βασικά ζητήματα που καίνε και διαμορφώνουν συνείδηση σε αυτές τις ηλικίες.

Σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να δοθεί βοήθεια στο τι σημαίνει μαζική δουλειά, ποια είναι η στάση του νέου κομμουνιστή. Είναι ευθύνη του κόμματος να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση του νέου συντρόφου ότι μπορεί να κατανοήσει τον κόσμο, ότι η δράση του βασίζεται σε μια επιστημονική κοσμοθεωρία, μια πρωτοπόρα ιδεολογία που είναι μήτρα ηρώων.