Το ΚΚΕ από θέση αρχών σέβεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, που έχουν να κάνουν με τη διαφορετική καταγωγή, γλώσσα ή θρησκεία, που προστατεύονται από διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών. Στη βάση αυτή, το Κόμμα μας διεκδικεί λύσεις και για τα ιδιαίτερα εκείνα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών που ανήκουν στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης (τουρκικής, πομακικής και αθιγγανικής καταγωγής). Στη συνθήκη της Λοζάνης που πρέπει να είναι σεβαστή σ' όλους η μειονότητα αναφέρεται ως μουσουλμανική και σ' αυτήν καθορίζονται και τα σύνορα ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα.

Πριν δυο μήνες διοργανώθηκε εκδήλωση στην Ξάνθη από διάφορους φορείς, για τη Συνθήκη της Λοζάνης, που την παρουσίασαν σαν αναχρονιστική, με μπόλικη δόση από αντικομμουνισμό, θέλοντας ν' ανοίξει πάλι η συζήτηση για τη Συνθήκη, αποκαλύπτοντας και με αυτό τον τρόπο τους πολύ επικίνδυνους σχεδιασμούς των διεθνών μονοπωλίων για ν' αρπάξουν τον πλούτο της περιοχής.

Για την όξυνση της εθνικιστικής αντιπαράθεσης, το μωσαϊκό συμπληρώνεται και με τη Χρυσή Αυγή.

Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, στη μειονότητα, θα βρούμε τη μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, αναλφαβητισμό, το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης. Υπάρχει όμως κι ένα κομμάτι της μειονότητας, που αυγατίζει τα κέρδη του, ζει καλά και εκμεταλλεύεται, μαζί βεβαίως με τους υπόλοιπους κεφαλαιοκράτες, σημαντικά τμήματα της μειονότητας. Η κατάσταση στα λαϊκά στρώματα ιδιαίτερα της μειονότητας πολιτικά και ταξικά από την επιρροή των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, να πάρουν τη θέση τους στο μαζικό κίνημα.

Χρειάζεται ν' αναδείξουμε το ζήτημα των δύο δρόμων ανάπτυξης, προβάλλοντας την ταξική ρίζα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Να προβάλουμε τη δική μας πρόταση της Λαϊκής Συμμαχίας με προοπτική την εργατική εξουσία. Τη μόνη εξουσία που όπως έδειξε και η εμπειρία από τις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι από διάφορες εθνότητες στην πρώην ΕΣΣΔ «διασφαλίζει για "αλλόγλωσσα" τμήματα του πληθυσμού τη διάσωση της γλώσσας και των πολιτιστικών παραδόσεων, τη γνωριμία με τις ιστορικές ρίζες τους, εντάσσοντας ειδικό πρόγραμμα στο ενιαίο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό σύστημα. Καταργεί τους ξεχωριστούς οικισμούς, παίρνει ειδικά μέτρα για να εκπροσωπούνται στα ανώτερα όργανα εξουσίας» (Σχέδιο Προγράμματος ΚΚΕ).