Στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας στη Θεσσαλονίκη κάναμε αρκετά θετικά βήματα. Ομως, δεν μπορούμε να μείνουμε σε αυτά που κάναμε μέχρι σήμερα. Ο αντίπαλος επιδρά πολύπλευρα στους εργαζόμενους, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και τα επιχειρήματά του εύκολα κερδίζουν έδαφος. Ετσι βλέπουμε για παράδειγμα εργαζόμενους που είναι απλήρωτοι για πολλούς μήνες να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τις μειώσεις μισθών μόνο και μόνο για να υπογραφτεί μία σύμβαση, να ακούγεται το επιχείρημα ότι «παντού μειώνονται μισθοί άρα πρέπει να μειωθεί και ο δικός μας» την ίδια στιγμή που οι κλινικάρχες αυξάνουν τα κέρδη τους. Κεντρικό ζήτημα είναι η συνολική πολιτική και ιδεολογική δουλειά που πρέπει να κάνουμε αυτοτελώς ως Κόμμα αλλά και μέσα από το συνδικάτο. Να ανοίξουμε τη θέση μας γενικότερα για το αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, για το ρόλο των εργαζόμενων μέσα στο κεντρικό σχεδιασμό, να ανοίξουμε τη συζήτηση για το πώς οι εργαζόμενοι μπορούν να διοικήσουν, να ασκήσουν εξουσία. Να αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα για την προπαγάνδα μας, να ξεπεράσουμε την όποια αίσθηση, αυταπάτη ουσιαστικά, αυτάρκειας, λογικές του στιλ «εγώ τα ξέρω», «τον τάδε χώρο τον γνωρίζω» κ.λπ. Βασικό ζήτημα να κινητοποιήσουμε όλες μας τις εφεδρείες, τους φίλους και οπαδούς, τους συνεργαζόμενους στα ψηφοδέλτια στη μαζική πολιτική και συνδικαλιστική δουλειά, να τους δώσουμε περιεχόμενο να μη φοβηθούμε να τους χρεώσουμε δουλειά.

Κρίκος στη δουλειά μας στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας είναι η σταθερή δουλειά με το ΠΑΜΕ Υγείας. Χρειάζεται να ενοποιήσουμε τη δράση μας συνολικά στο κλάδο της Υγείας, να σπάσουμε το διαχωρισμό μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών, να ανεβάσουμε το επίπεδο της πολιτικής και ιδεολογικής παρέμβασης, της συσπείρωσης δυνάμεων. Χρειάζεται σταθερή δουλειά στην κατεύθυνση της σταθερής και με σχέδιο συλλογικής λειτουργίας της τοπικής γραμματείας, συστηματικές συσκέψεις θεματικές με τις εξελίξεις, αλλά και τις θέσεις.

Μεγάλη σημασία έχει και η δουλειά στην κατεύθυνση της συμμαχίας στον κλάδο με την κοινή δράση των εργαζόμενων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα με τους μικρούς φαρμακοποιούς και οδοντιάτρους της γειτονιάς που αυτή τη στιγμή πλήττονται ως ένα βαθμό από τις επιπτώσεις της κρίσης, με το χώρο της Πρόνοιας, τα ΑΜΕΑ, μαζί όμως και με τους ασθενείς, ειδικά τους χρόνια ασθενείς. Μπορούμε και πρέπει να εξειδικεύσουμε το κοινό πλαίσιο πάλης στο χώρο της Υγείας.