Σήμερα είναι μια ωραία μέρα, είναι μέρα πανεργατικής απεργίας. Σήμερα βρίσκονται οι εργαζόμενοι σε πρώτο πλάνο. Σήμερα μιλάει το δικό μας δίκιο, οι δικές μας ανάγκες, η δική μας θέληση να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Σήμερα, η βροντερή φωνή του μαχόμενου και αγωνιζόμενου λαού καλύπτει όλα αυτά τα άθλια και ποταπά καλέσματα για προσαρμογή στη φτώχεια και την ανέχεια, στη μίζερη ζωή για τους πολλούς ώστε να χορταίνουν οι λίγοι και να μεγαλώνουν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Σήμερα, ο καθαρός αέρας που φυσάει στις απεργιακές μας συγκεντρώσεις διώχνει για λίγο πάνω από την πόλη τη δυσωδία που αναβλύζει από το πολιτικό σύστημα των νόμιμων και παράνομων παρακολουθήσεων, των επιχειρηματικών συγκρούσεων για το μοίρασμα της λείας από τη νόμιμη κλοπή του δικού μας μόχθου.

Σήμερα λοιπόν κι εμείς, οι χιλιάδες απεργοί δάσκαλοι και δασκάλες, ενώνουμε τη φωνή μας με τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες των μαθητών και των μαθητριών μας στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, για Συλλογικές Συμβάσεις, για δουλειά με δικαιώματα, για φθηνά τρόφιμα και προϊόντα για τον λαό, για φθηνή Ενέργεια και φθηνά καύσιμα.

Δεν πάει άλλο πια με τους μισθούς πείνας των 700 και 800 ευρώ για χιλιάδες νεοδιόριστους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, δεν πάει άλλο με τους παγωμένους μισθούς και τα κομμένα Δώρα για όλους τους συναδέλφους που αναγκάζονται να νοικιάζουν και δεύτερο σπίτι γιατί εργάζονται μακριά από τον τόπο τους και την οικογένειά τους, που ξοδεύουν ένα νοίκι ακόμα για να μετακινηθούν από και προς το σχολείο. Και επειδή βρισκόμαστε στο 2022, θέλουμε να πούμε και κάτι ακόμα: Δεν έχουμε κανέναν σκοπό να γυρίσουμε έναν αιώνα πίσω, τότε που οι δημόσιοι υπάλληλοι μαζεύονταν εδώ δίπλα στην πλατεία Κλαυθμώνος και έκλαιγαν τη μοίρα τους εκλιπαρώντας να αλλάξει η κυβέρνηση και ο υπουργός. Ξεκαθαρίζουμε ότι η σημερινή απεργία θα είναι μόνο η αρχή.

Τις επόμενες μέρες οι Σύλλογοι και οι ΕΛΜΕ, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί θα συζητήσουμε συλλογικά και θα αποφασίσουμε για την κλιμάκωση του αγώνα μας, προετοιμάζοντας έναν θερμό, αγωνιστικό, απεργιακό χειμώνα στην κυβέρνηση και σε όλους όσοι μας λένε να κάτσουμε στα αυγά μας και να κάνουμε υπομονή. Ας το πάρουν αυτό και ως μια προειδοποίηση. Δεν θα επιτρέψουμε κανένα σχολείο να παγώσει, κανένας μαθητής μας να πεινάσει, να μείνει μόνος και μόνη στο έλεος της εξαθλίωσης που μας ετοιμάζουν. Δεν θα επιτρέψουν την παραπέρα οικονομική, εργασιακή και παιδαγωγική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών.

Αυτές τις μέρες συνειδητοποιήσαμε ως εργαζόμενοι για μια ακόμα φορά τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Το Σάββατο 5 Νοέμβρη, οι εκπαιδευτικοί, με το εμβληματικό 68% της αποχής από τις ηλεκτρονικές εκλογές - παρωδία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, που στην Αττική ξεπέρασε το 85%, κουρελιάσαμε στην πράξη τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ και της κας Κεραμέως να επιβάλουν τις απολύτως απαράδεκτες, διαβλητές και διάτρητες διαδικασίες επιλογής των εκπροσώπων των εργαζομένων.

Δώσαμε ένα ακόμα ισχυρό ράπισμα στην προσπάθεια εφαρμογής και γενίκευσης του εκτρωματικού νόμου του Χατζηδάκη στα σωματεία. Αναγκάστηκαν τα υπουργεία Παιδείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης να βγάζουν ανακοινώσεις αναφέροντας ως μεγάλη επιτυχία τη συμμετοχή του 32% τρολάροντας τον ίδιο τους τον εαυτό. Τι έχουν αλήθεια να μας πουν οι θιασώτες των ηλεκτρονικών εκλογών που μας ζάλισαν με τα περί «εμβάθυνσης και διεύρυνσης της δημοκρατίας», αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία να ξιφουλκήσουν με τα χυδαία επιχειρήματα περί μειοψηφιών στα συνδικάτα, με τα καμώματά τους; Το 2018, στις αντίστοιχες διά ζώσης εκλογές για τους αιρετούς συμμετείχε το 90% των εκπαιδευτικών, τώρα στις ηλεκτρονικές εκλογές συμμετείχε κάτι παραπάνω από 32%. Φοβερή και τρομερή εμβάθυνση των δημοκρατικών διαδικασιών, να τη χαίρονται...

Η αποχή αυτή των εκπαιδευτικών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία γιατί έγινε κατορθωτή απέναντι σε «θεούς και δαίμονες». Δίπλα στο υπουργείο Παιδείας και τον μηχανισμό της διοίκησης βρέθηκαν και οι συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που επέλεξαν τη συμμετοχή στην άθλια διαδικασία, που «έβαλαν πλάτη» στο κυβερνητικό σχέδιο στο όνομα της εκλογής αιρετού. Η στάση δε της ηγεσίας των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ ήταν καθοριστική υπέρ αυτής της επιλογής. Πραγματικά δεν ξέρουμε αν κάτι τέτοιο το περίμενε ακόμα και η ίδια η υπουργός Παιδείας.

Το δίκιο όμως δεν φιμώνεται. Δίπλα στους 86 Συλλόγους και ΕΛΜΕ που τάχθηκαν ενάντια στις ηλεκτρονικές εκλογές στάθηκαν και εκατοντάδες ακόμα συνδικαλιστές σε όλη την Ελλάδα και φυσικά η πλειοψηφία του κλάδου που έδωσε περήφανη απάντηση.

Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο μας, μπορούμε να πετύχουμε νίκες ακόμα και κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, φτάνει να σπάσουμε τον φόβο, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας χωρίς ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς να ζυγιάζουμε τις ανάγκες μας με τις επιδιώξεις των λίγων, χωρίς αναμονή για «μεσσίες» που υπόσχονται ότι θα μας λυτρώσουν και τελικά, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, ψηφίζουν και υλοποιούν τους αντιλαϊκούς νόμους.

Το επόμενο διάστημα θα βαδίσουμε μαζί με όσους και όσες δώσαμε μαζί τη μάχη της αποχής και της απεργίας, μαζί και με αυτούς τους συνδικαλιστές που μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα, που μπορεί να προσεγγίζουμε διαφορετικά ορισμένα ζητήματα, όμως συμφωνούμε στο βασικό, στην ανάγκη να υπερασπίσουμε τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες στον χώρο της Εκπαίδευσης από τον εκφυλισμό, στην ανάγκη να αγωνιστούμε, χωρίς να περιμένουμε «σωτήρες», για τη ζωή μας.