Οι απεργοί της ΛΑΡΚΟ με τις μαύρες σημαίες και το πανό τους έστειλαν ξανά το μήνυμά τους: «Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ». «Οχι στο κλείσιμο. Δεν φεύγουμε από τη δουλειά μας. Δεν φεύγουμε από τα σπίτια μας. Δεν εγκαταλείπουμε τον τόπο μας».

Και, τη στιγμή που το απεργιακό ποτάμι έφτανε στο Σύνταγμα από τα Προπύλαια και ενώθηκε με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, περίσσεψαν η ανταλλαγή συνθημάτων, τα χαμόγελα και το «κρατάτε γερά - είμαστε μαζί σας».

«Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση του τρίχρονου αγώνα μας. Ο καυγάς μεταξύ των υποψήφιων επενδυτών οξύνεται. Η διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της, οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά μας σε αυτή είναι στον αέρα», ανέφερε μιλώντας στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα ο Γιώργος Κάζας, ταμίας του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

Και μεταφέροντας την αποφασιστικότητα των εργαζομένων ξεκαθάρισε: «Εμείς βαστάμε την ενότητά μας. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να την κλονίσει. Είμαστε ζωντανοί, μέσα στη ΛΑΡΚΟ, την εργασία και τα σπίτια μας, όρθιοι και συνεχίζουμε να τα υπερασπιζόμαστε».

Ο συνδικαλιστής ανέδειξε τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για τη σημερινή κατάσταση στην επιχείρηση, τονίζοντας ότι «δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από όσους κυβέρνησαν, πριν, σήμερα και αύριο.

Το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει τη συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, την παραπέρα ανάπτυξή της, τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ και τα δικαιώματά μας είναι η συνέχιση του αγώνα στον δρόμο που έχουμε χαράξει μέχρι σήμερα».

«Σήμερα είναι μια μέρα σταθμός και συντονισμένου αγώνα για όλη την εργατική τάξη που ζούμε όλα αυτά που από κοινού έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις και μέσα από αυτά όλο και περισσότεροι οδηγούμαστε στα προγράμματα ανεργίας, στις ευέλικτες μορφές εργασίας, δεν μπορούμε να σηκώσουμε την ακρίβεια, να διαχειριστούμε το δάνειο της πρώτης κατοικίας, την εκπαίδευση και τις σπουδές των παιδιών μας, τα περιστατικά υγείας στις οικογένειές μας, τον χειμώνα που έχουμε μπροστά μας.

Την επί 6 δεκαετίες λειτουργία της ΛΑΡΚΟ οι εργαζόμενοί της την έχουμε πληρώσει ακριβά, είτε αυτή ήταν στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη, είτε στη διαχείριση των κυβερνήσεων.

Τα "δίδακτρα" της τέχνης που μετατρέπει το χώμα σε ατσάλι, τα έχουμε "πληρώσει" με 80 νεκρούς, με εκατοντάδες θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες, με εκατοντάδες ασθενείς και σακατεμένους εφ' όρου ζωής».

Ο Γ. Καζάς θύμισε ότι «τρία χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές, έχουμε συσπειρωθεί γύρω από τα Σωματεία μας, υπερασπίζοντας τη συνέχιση της λειτουργίας της, την εργασία μας σε αυτή, την ανάπτυξή της, τα δικαιώματά μας». Και αναδεικνύοντας τη δύναμη της αλληλεγγύης υπογράμμισε ότι «αυτή η αλληλεγγύη μάς κρατάει ζωντανούς, μας σηκώνει στα χτυπήματα, μας γεμίζει αποφασιστικότητα.

Τρία χρόνια, με σημαία τη συσπείρωσή μας γύρω από τα τίμια αιτήματά μας, έχουμε κρατήσει την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, έχουμε κατακτήσει να μετρά ο λόγος των Σωματείων και των εργαζομένων.

Κυβερνήσεις και επενδυτές, αλλά και όλοι όσοι μας έχουν συμπαρασταθεί, μέσα από τις πράξεις μας γνωρίζουν ότι όσο πρόθυμοι είμαστε για έναν ουσιαστικό διάλογο, άλλο τόσο έτοιμοι είμαστε να συγκρουστούμε όταν αυτός είναι προσχηματικός, όταν κινδυνεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Σε αυτήν τη βάση, 3 χρόνια δεν επιτρέψαμε σε κανέναν να αλλάξει το περιεχόμενο του αγώνα, καπελώνοντας τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ που το έχουν διαμορφώσει μέσα από φωτιά, αίμα, ιδρώτα και σίδερο».

Ο Γ. Καζάς επανέφερε τα αιτήματα των εργαζομένων, για να πάρει τέλος η απαξίωση και η ανασφάλεια που γεννά η εκκαθάριση και η εκποίηση, για να διασφαλιστούν η ενιαία επαναλειτουργία της, η επισκευή των εγκαταστάσεων, ο εκσυγχρονισμός και η παραπέρα ανάπτυξή της. Για εξασφαλισμένη εργασία για όλους τους εργαζόμενους, με την αυτόματη κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών και την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ.

Επίσης, για επαναφορά δώρων και επιδόματος αδείας, για αυξήσεις, για καταβολή των χρηματικών ποσών που προκύπτουν, σύμφωνα με τις Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις, ως διαφορά στις αποζημιώσεις και την κατάργηση του ασφαλιστηρίου ζωής.