«Το σωματείο εργαζομένων στο Καζίνο Θεσσαλονίκης συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, το οποίο έχει πολιτικά κίνητρα και σήμα το σφυροδρέπανο, γι' αυτό η εργοδοσία αναγνωρίζει μόνο το Εργατικό Κέντρο και τη ΓΣΕΕ». «Το αίτημα που εκφράζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο Καζίνο της Πάρνηθας να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι, είναι μανιφέστο του ΚΚΕ».

Τα παραπάνω και πολλά παρόμοια επιχειρήματα επιστρατεύει η εργοδοσία στα Καζίνο Θεσσαλονίκης και Πάρνηθας, προσπαθώντας να δημιουργήσει ρήγματα στη συσπείρωση των εργαζομένων, που ενωμένοι συνεχίζουν να αντιπαλεύουν τα αντεργατικά της σχέδια. Η εργοδοσία ενοχλείται, επειδή οι εργαζόμενοι δίνουν με ταξικό προσανατολισμό τον αγώνα τους, αποτελώντας έτσι «κακό παράδειγμα» για τους συναδέλφους τους στον κλάδο, συνολικά για την εργατική τάξη. Αυτό που την τρομάζει ακόμα περισσότερο, είναι ο αγωνιστικός τους συντονισμός με τον οποίο η πάλη τους μπορεί να αποκτήσει νέα ορμή και αποτελεσματικότητα.

Η εργοδοσία ξέρει πολύ καλά ότι όσο δυναμώνουν οι φωνές που αποκαλύπτουν ότι μόνο υπερασπιζόμενοι και όχι παζαρεύοντας τα δικαιώματά τους οι εργαζόμενοι μπορούν να μετρούν νίκες, τόσο θα δυναμώνουν και τα εμπόδια που συναντούν τα σχέδιά της. Γι' αυτό και καταφεύγει στην αντι-ΚΚΕ επίθεση. Από την οποία προκύπτουν ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα για τους εργαζόμενους. Τόσο για την εξέλιξη του αγώνα που δίνουν, όσο και για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν μπροστά στις ευρωεκλογές. Καταδικάζοντας και γυρνώντας την πλάτη στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που η εργοδοσία «αναγνωρίζει», ακριβώς επειδή εκπληρώνουν τις επιθυμίες της, δηλαδή την προστασία και αύξηση της κερδοφορίας της.