Τον καταστροφικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπηρετούν με την πολιτική τους τα ιμπεριαλιστικά κράτη ανέδειξε η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» (ΝΑΣ), σε ψήφισμα που κατέθεσε χθες στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της Αθήνας για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος.

«Καθημερινά - σημειώνεται στο ψήφισμα - αναδεικνύεται η δραματική αντίθεση, στην ανάγκη των λαών για σταμάτημα της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη, από τη μια, και τα συμφέροντα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών και των πολυεθνικών από την άλλη.

Σε όλο τον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι μικρά παιδιά, χάνονται κάθε χρόνο από δίψα, πείνα, επιδημίες και εκατοντάδες χιλιάδες από φυσικές καταστροφές, ενώ το "περιβάλλον" βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών ως δεξαμενή άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους και ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας, επενδύσεων γι' αυτές, με αποτέλεσμα τα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη να επιδεινώνονται συνεχώς.

• Το 70% των φυσικών πόρων καταναλώνεται από το 25% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών.
• Το 50% της παγκόσμιας ρύπανσης δημιουργείται από επτά μόνο βιομηχανικές χώρες.
• Κάθε χρόνο καταστρέφονται 170 εκατ. στρέμματα τροπικών δασών και είναι συνεχής η καταστροφή των εδαφών, των βιότοπων, η ερημοποίηση εκτεταμένων περιοχών.
• Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επεκτείνεται.
• Η διατροφική εξάρτηση του πληθυσμού από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα (ορμόνες, αντιβιοτικά, φυτοφάρμακα, γενετικά μεταλλαγμένα κλπ.) παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις».

«Η στάση των ιμπεριαλιστικών κρατών απέναντι σ' αυτά τα προβλήματα αναδεικνύει τον καταστροφικό για τον άνθρωπο χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η δήθεν "περιβαλλοντική" πολιτική τους υπηρετεί τους νόμους της αγοράς, την "εθελοντική" δράση του καταστροφέα του περιβάλλοντος, που είναι το κεφάλαιο και προωθούν την αντίληψη για "συνευθύνη" των εργαζομένων».

Καταλήγοντας, στο ψήφισμά της, η ΝΑΣ σημειώνει: «Η ΝΑΣ πιστεύει ότι το πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα άλλα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν μπορούν να λυθούν με τη δήθεν καλύτερη διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Απαιτεί μια πολιτική στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, τους καρπούς της οποίας θα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα λαϊκά στρώματα και όχι η οικονομική ολιγαρχία».